GUNCELLEME : 14.03.2015 pazartesi itibariyle toplanan bagis miktari :) bagis yapan ve iyi dileklerde bulunan herkese tesekkurler.
UPDATE : the total donation amount realized upto today, 14.03.2015. Thanks for all the donations and get well soon messages :)
Paypal – 1.769 TL + 40 Euro + 150 USD
Ziraat bankasi – 2463 TL
Sizlere fotograflarla suslu cok afili bir yazi hazirlamak isterdim. Hatta bunun icin gecenin bir saati oturdum bilgisayarin karsisina ama az once fotograf makinamin sarji bitti. Kullandigim bilgisayarin ise kart okuyucusu calismiyor. bu kadar terslik olmasa zaten, neyse ben bir sey demiyorum.
I wanted to write you an ostentatious blog entry adorned with photographs. Guess what, I sat infront of the computer after midnight for this however my camera’s battery has died. It will be surpprising if there were not any obstacles.
O zaman, ben size uzunclu 3-5 fotograf ile minik bir masal anlatayim.
Then, let me tell you a small story with some sad photos.
Herkesin gitme gitme seni kesecekler uyarisini goz ardi ederek Venezuela’ya ulkenin kuzeyinden girdim. Maracaibo sehrinde epey bir pinekledikten sonra sicaklardan da fazlasiyla bunalip kendimi daglara vurdum. Bir gunde en uzun surusumu yapip Maracaibo’dan Mene Grande’ye vardim. Mene Grande’de itfaiye yuzbasisi ‘yoook birakmam biz seni aracla goturecegiz cok tehlikeli soyguncu cete var ‘los cerebros’ bak 5 ay once filan bisikletlileri soydular’ deyince kabul ettim. Ikinci duragim Carvajal’dan ertesi gun dostlarla yola koyulduk istikamet Timotes. Varana kadar canim cikti ki, bu daha tirmanacagim HC yani en zor kategorideki ikinci tirmanisimin basiydi. Timotes’in hemen girisinde bir bisikletci ailenin evinde konuk oldum.
Against all the warnings that I used to hear ‘they will kill you’, I have entered Venezuela from its north. After staying pretty long in Maracaibo and getting tired of the sweltering hot weather I pedaled towards to Venezuelan Andes – Cordillera de Mérida. Probably, it was one of my longest cycling in a day, finally I arrived Mene Grande. Next day, Captain of the firemen did not let me go by bicycle because of the dangerous bandits ‘los cerebros’ and they offered me a lift to Carvajal. We left from my second stop carvajal with friends towards Timotes. I was completely worn out until I arrive and this was just the beginning of my second HC (hors catégorie) climb. That night I was hosted by a ciclist just the beginning of Timotes.
Ertesi sabah tirmanis basladi. nasil guzel manzaralar, nasil sirin dag koyleri derken habire durup fotograf cekmekten ve sallanmaktan tabii ki 4060 metrelik gecide varamadan sis coktu. Karanlikta yolun sol tarafinda bir alan gozeme kestirdim. Yoldan asagida bisikleti de itebilecegim bir alan oldugunu anlayinca hemen kamp icin ilerledim. kisa calilar ve krik siseler arasinda minik bir yer bulup alelacele cadiri kurdum. Hava buz gibiydi. Got kadar cadirda butun cantalari sagima ve bas tarafima doldurup hafif torbalari soluma sisme matin altina destek yaparak diagonal bir sekilde yatip uyumaya calistim. Kah araclarin gurultusu, kah ruzgar, kah derin sessizlik, kah uzaktaki kopeklerin ulumasi (kopek mi cakal mi ondan da emin degilim) derken sabahi ettim. Saat 6:00 da cadirin icinde toparlanmaya basladim. disari ciktigimda ilk isim eldivenlerime sarilamak oldu. Hava inanilmaz soguktu ve gunesin bana ulasmasina sanirim bir milyar saniye vardi.
Next day the real climbimg started. Because of stopping to catch breath and taking photos of the little, cute mountain villages a thick fog enveloped the top of the mountain of course before I could arrive the 4060 meters pass. In the darkness I have seen a pull over place on the left side of the road. When I realized there was a relatively flat area lower than the road where I can push the bicycle, I did not think for another second and rolled my baby down to set my tent up. I found a small place between short bushes and broken bottles. Weather was ice cold. Because the ground was sloping I put all my heavy panniers on my right and on my head side and the food bag to my left under my matress and tried sleeping diagonally. The loud exhausts of the cars, blowing wind, deep silence, howling of the distant dogs (dogs or coyotes i am not sure) finally it was morning. I woke up around 6:00 am and started packing inside the tent. When I went out, putting my goves on was the first thing I did. It was too cold and it seems there was one billion seconds for the sun beams to reach me.
Sabah sogukta it gibi titrerken sizlere caka satabilmek icin fotograf cekmeyi ihmal etmedim yukseklik 3900 metre!
While my teeth were chattering I did not forget to took this photo just to show off to you :) altitude 3900 metres!
Sonra iste bisikletim “green fucker’a” yukledim cantalari, kahvaltisiz, kahvesiz dustum yola. Icimden disimdan kendime soyleniyorum o gecide varmadan sana kahve yok! diye kahvesizlik tamam da acliga dayanamadim. 4 km sonra tepedeyim diyorum ama o 4 km bir turlu bitmek bilmiyor oldu mu 6 km vadinin obur yanina kaykilinca gercek gecidi gordum. Piii nereden baksan bir 2-3 km daha vardi ve benim ise takadim kalmamisti. En afili manzaranin oldugu yere cektim bebegimi soguk suya yulaf ezmesini dokup iki mandalinayla karnimi doyurmaya calistim.
I loaded my bicycle ‘green fucker’ and started cycling without breakfast and coffee. I was telling myself ‘no coffe before the summit’! however I could not endure hunger. I was thinking that after 4 km I will be there but that 4 km never finished. After 6 km when I traversed the other side of the valley finally I saw the pass; there was at least 2 or 3 km more to go but I was powerless. I parked my baby in front of a bombastic view, tried to fill my belly with some oats on cold cold water and some mandarinas.
Sonunda gecide varmistim. Pico de Águila! (Kartal Tepesi) 4060 metre
Finally I reached the pass/summit. Pico de Águila! Altitude 4060 meters
Buradan sonrasi masalsi, 180 derece kapali manyak virajlar ve yine her birinde insanin kalmak icin can attigi kucuk tatli dag evleri, fotograf koyamiyorum su anda cunku fotograf makinamin pili bitti :(
After the climb here comes the fairy tale descending with hairpin turns 180 degrees closed, little cute village houses where you would love to stay. I cannot upload photos because my camera’s battery is dead.
Simdi bu kadar guzel iki gun boyunca insanlar bana yolda evlerini acmis, kahvemden yedigim arepadan para almamis (bize kuzu vermiyorlar Gurkan Genc :)) ruya gibi manzaralar. Yuruyerek ciktigim daglardan daha yuksege cikmisim filan, sonu da iyi bitse ya masalin :/
After all, during these two beautiful days people did not charge my coffee, my food and welcomed me to their homes, the dream-like views. I had pedaled higher than the mountains I have climbed/hiked; one wishes a happy ending.
Evinde misafir olacagim arkadasim Johana ile bulustuk kestirme yoldaki asma kopruye bsikleti sigdiramayinca uzun yoldan eve gidiyoruz. Otobus bizim de donecegimiz sokaga donecek kosede durdu Johana yol verdi ama beni gormeyip uzerime kirar diye otobusun solundan sokaga girdim. Koca gotumu ve koca cantalarimi kendisine gostermeme ragmen yolun sagina gecmemle arkamdan gaza abanmasi bir oldu daracik yolda otobusun ortasiyla bana carpip devirdi. Neler oldugunu anlamamla otobusun arka tekerlegiyle suruklenmem bir oldu. O bitmek bilmez saniyelerin sonunda ayaga firlayip bebegime baktim.
I met with Johana my warmshowers host and we took the long road after we could not fit my pretty loaded bicycle to the hanging bridge. A local bus stopped at the corner where we supposed to turn and let Johana pass, I passed him from his left to be sure he sees me. After I showed my huge ass and loaded panniers to him, right after I passed on the right side of the road he accelerated fast and in that narrow street he hit me with its middle and knocked me over. I was under the back tire :( he wanted to hit and run but my bags were big and my frame was sturdy so he dragged me for 8 meters and rolled over me and my bicycle and finally stopped with Johana’s screams. I was expecting to get paralyzed but I was saved.
Yerde boylu boyunca yatiyordu. Once bacaklarima sevindim, sonra bebegime uzuldum. O hincla sofore saldirdim ama araya girdiler. Koca otobus, carpip kacmaya calismis ama beni altina alinca kacamadigi gibi cigneyip gecmisti. Sanirim bisiklet, cantalar ve canta demirleri egilip bukulup bacaklarimi korumustu. Dirsegimde ve dizimde az biraz yarayla ve alnimin ortasinda sislikle sag cikmistim kazadan :) zaten kafam acidigi icin kafa da atamadim pislik sofore :/
I stood up like a rocket to check my baby, he was laying on the road all but just like a roadkill. I was happy for my legs and frustrated with my loss, tried to hit the driver, some people held me down. He hit me, dragged me and rolled over me. Probably my legs were saved by my loaded bags and tubus racks which bent wildly. I was saved with small wounds on my elbow and on my knee and a huge swelling in the middle of my forehead :) i could not give the driver a nice headbutt because my head was hurting :/
Evet tabii ki cana gelmesin de mala gelsin :) Ama tahmin edebileceginiz gibi sermayeyi kediye yukleyen kasap hesabi (boyle bi laf yoksa da ben uydurdum bence guzel oldu) emekliligimi, evimi barkimi bu bisiklete yuklemistim. Sozde otobusun sigortasi var ama elime gecse gecse 30000 BsF gececek o da ne zaman belli degil. Kesin de degil bu rakam, avucumu yalayabilirim her an.
Well of course it was good not loose my legs but just the material stuff :) As you may predict I had put all my retirement, my home and hopes to this bicycle. the bus has a third party insurance but it is not sure when and how much i am going to get and even if i get money it will not be over 30000 BsF
Sadece bisiklet mi kirilan :( fotograf makinam, yedek diskim ve laptopum da kirildi. Anlayacaginiz zararim cok buyuk. Bisikletim ucuz degil. Surly Long Haul Trucker. Arka tekerlek gitti gobekler kirildi. Kurtarabilirsem en fazla on vites degistirici, gidondaki vites degistiricilerim, fren elciklerinden biri ve belki bir ihtimal gidonumu kurtarabilirim. Maalesef her boku tamir edebilen alman kardeslerim gibi 100 dolarlik bisikletle seyahat etmedim. Her 100 km de jant teli kopan, bi tarafi atan bisikletle nasil yolculuk yapilir bilmiyorum. Fotograf makinasi ve laptop sadece ekranlari degisince calisak gibi de duruyorlar, calismayacak gibi de inanin hic bilmiyorum. Hele yedek disk konusuna hic girmek istemiyorum tum yolculuk fotolarim ve bilgilerim oradaydi. Herkesin kendine gore sikintisi, butcesi ve yasami var dolayisiyla kimseye de yuk olmak istemem.
It is not only my bicycle which was broken beyond repair. My camera, my external disc and my laptop were also broken. My loss is great. My bicycle was not cheap, it was a Surly LHT; it was one of the reasonable prised touring bikes you can get. I could maybe save the bar end shifters, handle bar and one of the brake levers i guess. My wheels, hubs were broken also. Unfortunately I was not a skilled person like my German friends cycling with a 100 USD bike. I do not know how to get pleasure from a trip in which I need to replace broken spokes every 100 km or else. My camera and my laptop seems they might work or not work when the screens are replaced, believe me I do not know either. My external disc had all my memory, my history and all my photos. I know everyone has their own lives and problems, budgets so I really do not want to be a burden to anyone.
Ama iste Elif Sofia (latin america beni ikinci adimla taniyor) bundan sonra supurgeye binmesin yine kendine bisiklet alabilsin, utuyle fotograf cekip gozumuzu bozmasin fotograf makinasini da tamir ettirebilsin derseniz beni cok sevindirirsiniz. Zaten bu blog girdisini de gerek ozelden gerek genelden yazan dostlarimdan aldigim cesaretle yaziyorum. Zarar benim boyumu asmis durumda cunku :( Bana ilk ulasip dunyanin taa obur ucundan halimi hatrimi soran ve ilk bagisi yapan Gurkan Genc’e de tesekkur ederim.
Whatever if you help me not to ride on a broom from now on and help me not to take photos with a iron and ruin your eye-sigth, belive me you will make me very happy :) I wrote this blog entry with the courage given by my friends who told me they are ready to help me. Because all this loss is beyond my capability. I want to thank Gurkan Genc from here for the first donation and being the first person who asked my health after the accident.
Neden bagis sitesi kullanmadigima gelecek olursak cok arastiracak vaktim olmadi ama verdikleri hizmet olcusunde hepsi ya sizden ya benden para kesiyor. Aramiza kimse girsin istemedim.
I did not want to use a crowdfunding site because I did not have time to check them all and they all take some percentage (of course they should it was a hard job to keep up). Anyway if you want to help for donation you can find the information below
hesap numaram – my TR account number
Elif Safiye Uzer : (u noktali) hesap sahibi ismi – account holder’s name
ziraat bankasi IBAN TR240001000736611416485001
ayrica blogumda DESTEK/DONATION yazan sayfadan paypal hesabima ulasabilirsiniz.
Through the page DESTEK/DONATION you can reach my paypal account
not : bankadan para yatirmayi tercih edenler maalesef yurtdisindan banka hesabimi kontrol etmem sikintili cunku bilgisayarim yok. dolayisiyla bana nuzerel(at)gmail(dot)com adresine bilgi mesaji atabilirseniz Trinidad Tobago’yu satin alacak kadar para toplanmadan durdurabilirim sizleri :) (olmadi alirim hep birlikte tasiniriz o da degisik olur bak)
note : people who prefers to send money to my bank account if the send me an e-mail that would be great so I can be able to track down the donations. nuzerel(at)gmail(dot)com
Umarim bu hikaye burada bitmez ve Arjantin’e penguenlere merhaba demeye gidebilirim :)
hope the story does not ends here and I can be able to continue to Argentina to say hi to the penguins :)
Sevgili Nuzerel..
Öncellikle yasadigin tatsız olayda çok üzüldüm. Umarım en kısa sürede iyileşirsin.
Ben bu yazıyı şuan yattığım hastanede telefonu kurcalarken arkadaşım sevil mertin sayfasindan görüp okudum. Bu aralar hastane masraflarim olması nedeniyle sana ekonomik çapında küçük bir bağış yapabildim. İyileşince yeniden bağış yapabilmeyi umuyorum.
Umarım işlerin düzelir.
Vandan selamlar sevgiler
Yusuf
Not: telden ancak bu kadarını yazmaya gücüm yetti. Dilbigisi hataları olabilir
sevgili yusuf,
cok uzuldum umarim cabucak duzelirsin. hasta yatagindan bagis gondermen beni hem uzdu hem sevindirdi ne diyecegimi inan bilemiyorum.
tesekkurler
tahmini ne kadar gerekiyor toplamda?
bir sey tahmin edemiyorum su anda cunku yerde yatan bisikletten pek bir sey kurtaracak gibi degilim. Venezuela’ya bisiklet ve parca gonderen bir yerler ariyorum. Bisikletin komple fiyati 1300 – 1400 USD arasi degisiyor. sadece kadro ve masa alirsam 500 dolar civari ama dedigim gibi isin icine nakliyesi ve vergisi de girecek gibi.
Sevgili Elif,
Geçmiş olsun ve gezine en kısa zamanda devam etmen dileğiyle.
Selamlar,
Ayfer – Onur
Soyle Sebastian facebook sayfasi olarak bizde destekliyoruz..
bkz. http://www.facebook.com/SebastianSoyle
Elif’çim, kampanyaya ben de katıldım. Karınca kararınca… Bisiklete üzüldüm ama iyi ki sana bir şey olmamış. Maceranın sonuna kadar arkandayız. Sevgiler…
geçmiş olsun, karınca kararınca yardımcı olmaya çalıştım, ziraat bankasını kontrol edersen görürsün, başarılar seninle olsun
Ayağında ayakkabısı bile olmayan insanlar görüyorum poşet bağlamış yağmurdan ıslanamasın diye. Kimi insan yaşam mücadelesi verirken çocuklarının karnını nasıl doyuracak diye düünürken kimileri keyfe keder yaptıkları gezilerde geçirdiği talihsiz kazadan dolayı bilgisayarı veya bisikleti için yardım topluyor. Kimisi de eline bir yazı Metallica konseri için yardım edin diye yazılarla geziyorlar.
Bazen anlayamıyorum ben mi çok duyarlıyım yoksa insanlar mı çok duyarsız. Son zamanlarda insanlığımı sorgular oldum :(
Tekrardan geçmiş olsun.
Her zaman yanındayız .facebook ta samet aksu paylaşmış.geçmiş olsun Gürkan kardeşim de sağolsun..
Elif Hanım çok büyük geçmiş olsun. Size bir şey olmaması sevindirici. Malzeme ,ekipman bir şekilde tedarik edilir. Yeni yerler ile ilgili yazı ve fotoğraflarınızı bekliyoruz. Selamlar……
Yazılarınızı hayranlıkla takip ediyorum Elif Uzer, Kazadan dolayı bir bisikletsever olarak çok üzüldüm, çok geçmiş olsun. Umarım en kısa zamanda toparlanıp maceralarınıza devam edersiniz.
Büyük geçmiş olsun.
Şimdi facebook paylaşımınızı görünce mutlu oldum… Tüm zararı belki karşılamayacak ama çoğunluğunu karşılayacağı için sevindim…Toparlanıp biran önce yolunuza kaldığınız yoldan devam etmenizi ve daha önce yazdığım gibi güney kutbundan yazacaklarınızı bekliyoruz.